Belemmerende overtuiging: "ik hoor hier niet thuis"

Om mijn energie af te stemmen op de energie van overvloed heeft een vriend van mij me een lijstje gegeven met mooie, ietwat luxere plekken in Utrecht. Want wat je aandacht geeft groeit. Geef je de energie van overvloed meer aandacht en ruimte, zal je meer van de energie van overvloed aantrekken. Dus omring je met mensen die al zijn waar jij wil komen en ga naar plekken waar mensen waar jij naar opzoek bent graag komen. Wanneer je in deze ruimtes komt, voel je de energie van overvloed in de lucht hangen. 

Begrijp me niet verkeerd: ik zeg niet dat alle rijke en succesvolle mensen zuivere energie met zich meedragen. Zeker niet! Maar in deze ruimtes heb je - zoals altijd - de mogelijkheid om te kiezen op welke energie je je wilt afstemmen. Wil je je afstemmen op de energie van ego, domineren en aanzien? Of wil je je afstemmen op de energie van succes, voorspoed, creativiteit, ideeën en passie?

Terwijl ik dit schrijf, vang ik vluchtig een gesprek op over investeren. Drie chique uitziende dames zijn hevig in gesprek over waar ze hun geld hebben geïnvesteerd en waarom. Heerlijk! Ik heb geen idee wat ze precies bedoelen met bepaalde termen, maar ik hang aan hun lippen. Ze spreken met zoveel passie, kennis en interesse over geld. Weer eens wat anders dan: “Jeutje wat zijn de boodschappen duur geworden”. Deze dames kijken op een positieve manier naar geld, ze geven het positieve aandacht, dus zullen hun financiën in positieve zin voor hen blijven groeien. Daarnaast delen ze deze passie met elkaar waardoor het bijna lijkt alsof ze de energie verdrievoudigen. Ik observeer de dames terwijl ze lijken te spelen met de energie van geld alsof het hun geliefde is. En als ik eerlijk ben, denk ik dat dat exact is waar de energie van geld naar verlangt. De energie van geld wil dat er met zich wordt gespeeld. Dat het wordt gezien, mooi wordt gevonden, aan wordt geraakt, naar wordt verlangd en de ruimte krijgt om te groeien. Is dat ook niet precies waar wij mensen naar verlangen? Gezien worden, gehoord worden, gewaardeerd worden en ruimte krijgen om onze vleugels uit te slaan. Zou het kunnen dat de wereld gewoon zo werkt? Dat alle universele wetten gebaseerd zijn op waarheid en we deze voor ons eigen geluk kunnen gebruiken op het moment dat we weten hoe. Dus als je leert spelen met de energie van geld, zoals je met een lover zou doen in je wildste fantasieën, je overspoelt zal worden door de zoete energie van geld? Stof om over na te denken. 

Afijn, om half 11 kom ik aan op Utrecht Centraal. Niet met een luxe auto of chauffeur. Gewoon met de trein. Maar ik heb wel een outfit aangetrokken waarin ik me een million dollar voel. Voor nu is dat de enige niet primark/h&m/gekregen jurk, die ik al zo’n 10 jaar heb. Als het niet langer is. Ondanks dat het een oude jurk is, past 'ie nog en zit hij als gegoten. Hij accentueert mijn volle heupen en slanke taille en de bordeaux rode kleur geeft meteen een gevoel van luxe. Vanochtend moest ik voor de zoveelste keer een draadje van de onderkant lostrekken die blijkbaar de kracht niet meer had om op zijn plek te blijven zitten na die 10 jaar. Maar het doet er niet toe, ik voel me goed! Afgelopen week heb ik 3 paar oorbellen kunnen scoren voor 15 Euro bij een schattig boutiqueje. Een van die 3 paar zien er wat luxer uit. Daar had ik ze dan ook op uitgezocht en dit is het perfecte moment om ze in te hebben. Helemaal in mijn sas vertrek ik van Utrecht Centraal naar de brasserie van het lijstje van mijn vriend. Volgens Google maps is het maar 11 minuten lopen. Nu heb ik flink hoge hakken aan, dus vermoed ik dat mijn reistijd iets verlengd is. Maar het geeft niet. Ik heb er zin in! 

Onderweg geniet ik van Utrecht. Ik word altijd blij als ik hier loop. Heerlijk langs de grachten. Het duurt niet lang voordat mijn telefoon aangeeft dat het nog maar een minuut lopen is. Ik kijk naar de plek waar Maps me naartoe stuurt en zie daar in plaats van een Brasserie, een groot luxe ogend hotel. ‘Is dit het?’ vraag ik me af. Ik ervaar een ongemakkelijk gevoel. Moet ik hier naar binnen? Het gevoel van ergens niet thuishoren overvalt me. - Heel even denk ik aan het Kurhaus in Scheveningen. Mijn moeder leerde me dit hotel liefhebben zonder er ooit in te hebben gelogeerd. Iedere keer als ik met haar naar Scheveningen ging, gingen we stiekem het hotel in en keken we onze ogen uit. Soms deed ik in mijn hoofd alsof ik een prinses was en het Kurhaus mijn huis. Dan keek ik door de grote ramen aan het achterkant van het hotel uit over de trappen die leidde naar het strand. Een mooie droom. Want eigenlijk hoorde ik daar niet. Mijn moeder en ik hadden immers gedaan alsof we daar logeerde en er daarom doorheen moesten, maar we wisten allebei dat we een verblijf in het hotel niet konden veroorloven. - Weer terug naar het nu. Er schiet van alles door mijn hoofd: wat nou als ze doorhebben dat ik helemaal geen rijke dame ben? Dat ik maar 30 Euro op mijn rekening heb staan? Dan val ik flink door de mand! Misschien vragen ze me wel wat ik daar doe of nog erger… verzoeken ze me om weg te gaan omdat ze weten dat ik daar niet thuis hoor. Ik voel dat er een gevoel van afkeuring richting mezelf, me stilletjes besluipt. 

“Oké, stop! Vandaag niet!” begin ik de peptalk tegen mezelf. “Ik ben mezelf aan het gek maken. Wie bepaalt of je ergens thuis hoort of niet? Ikzelf toch zeker! Ja, ikzelf! Dus kop op! Als je met deze onzekere, angstige energie naar binnen stapt, dan val je op. Iets met self fulfilling prophecy? Weet je nog? Dat ene jaar Toegepaste Psychologie op de Hoge School… Dus loop daar binnen alsof er geen andere plek op de aarde is waar jij op dit moment meer thuishoort dan daar in dat prachtige hotel! Hup! Geen gekkigheid nu.”

Ik adem een keer diep in en uit en zet koers naar de prachtig gouden draaideur die de entree markeert van het hotel. Voor mijn gevoel werkt deze deur als een soort portaal. Van de voor mij normale, bekende buitenwereld naar de onbekende luxe wereld van dit hotel. Zodra ik de draaideur doorloop, valt een deel van de spanning van me af. Het is hier zo mooi! Er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht. Ik wil hier zijn! En ik ben dankbaar dat ik hier naar binnen kan stappen, ook al heb ik maximaal geld voor 2 cappuccino's. Eenmaal door de draaideur wordt mijn glimlach begroet met de warme uitstraling van de dame achter de balie. Ik vraag haar naar de Brasserie waar ik naar opzoek ben. Waarop ze me opgewekt vertelt dat ik op de juiste plek ben. - Zegt ze nou dat ik op de juiste plek ben? Toevallig dat ze precies die woorden gebruikt nu ik precies daar bang voor was - Haar energie is fijn. Ik voel geen afkeuring of achterdocht. Wat was ik mezelf toch weer aan het gek maken! Wat als ik had geluisterd zoals ik vele keren hiervoor op dit soort momenten wel heb gedaan. Zonde… Ik besluit de rest van de spanning die ik nog had ook los te laten. 

Via de lobby loop ik langs verschillende ruimtes met bijzondere schilderijen, kroonluchters, prachtige rozen in vazen, luxueuze spiegels en dan heb ik nog niet eens gesproken over de see through vloer met daaronder een eeuwenoude put. Ik geniet van mijn tenen tot aan mijn kruin en voel me weer dat prinsesje van een aantal jaar geleden in Scheveningen. Met een zelfvertrouwen en rust waar ik zelf van onder de indruk ben, zeg ik de ober die me staat op te wachten dat ik een kopje koffie kom drinken. Geen vraag: “ik wil een kopje koffie drinken, kan dat?”, “mag ik hier gewoon plaats nemen?”, nee! “Ik KOM hier een kopje koffie drinken.” Punt! De ober glimlacht en zegt me dat ik alle plekken mag kiezen die ik wil. - Ik mag gewoon overal zitten waar ik wil, terwijl ik net nog bang was dat ik hier niet eens binnen mocht komen. Wauw…- 

Zodra ik zit, met een heerlijk bakje cappuccino, merk ik dat ik me ontzettend op mijn gemak voel. Ik word blij van de energie die er hangt, de gesprekken om me heen en de zakenmannen/vrouwen die hun laptop openklappen en gepassioneerd verdergaan met wat ze aan het doen waren. Ik hoor hier thuis, vertel ik mezelf met een diep vertrouwen dat dit mijn nieuwe overtuiging zal worden. Ik heb mezelf immers ook ooit wijsgemaakt dat ik niet thuis hoor in dit soort ruimtes. Dan kan ik mezelf vast en zeker nog een keer wat wijsmaken. Dan beter iets waar ik blij van word en van groei, dan iets wat me kwetst en naar beneden haalt!